ҚЫЗДАЙ АЛМАЙ ҚАТЫН БОЛМАС
ЕСІК КӨРГЕН МАҚҰЛ БОЛМАС...
Қарашаш Жиренше орта жасқа келгенде қаза болады. Жиреншенің бұрынғы жас күні емес, қыз қарастыруға ыңғайы келмей, бірер жыл жүреді. Бір күні әз-Жәнібек хан Жиреншеге:
"Шешен, сенің үйленбей жүргенің жарамайды, пәленшенің қатыны ерінің тұсында жақсы әйелдің бірі еді, соны сен ал!" дейді. Жиренше шешен: "Сіз ұйғарған болсаңыз жарайды" деп сол қатынды алады. Арада біраз уақыт өткенде хан: "Шешен, мына қатының бұрынғылардай болатын ба, қалай?" дейді. Сонда шешен: "Күндіз екеуміз, түнде төртеуміз" дейді. Хан: "Түнде төртеуің қалай?" дегенде, Жиренше шешен былай дейді:
Ері есіне түседі,
Теріс қарап жатады,
Оныменен ол екеу.
Қарашашты ойлаймын,
Мен де теріс қараймын,
Оныменен мен екеу.
Оймен тауып жолдасты
Боламыз түнде біз төртеу.
Таң атқан соң оянып,
Тұра келсек тағы екеу!
Қыздай алмай қатын болмас,
Есік көрген мақұл болмас.
Қанша жақсы көрем десең де,
Бұрынғыдан жақын болмас.
Байы өлген қатынды алу,
Ойлағанда ақыл болмас.
Хан мен жиылған көпшілік шешеннің сөзін тыңдап "рас" десіпті.
👆Қыздардың құлағына алтын сырға!